วิทยานิพนธ์นี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาถึง ภาวะเจริญพันธุ์ของสตรีไทยในหมู่บ้านประมง ตลอดจนปัจจัยต่าง ๆ ที่อาจจะกระทบต่อภาวะเจริญพันธุ์ของสตรีไทยในกลุ่มนี้ การศึกษาในครั้งนี้ได้พิจารณาข้อมูลทั่ว ๆ ไป เกี่ยวกับภาวะเจริญพันธุ์ของสตรีไทยในหมู่บ้านประมง ตลอดจนได้นำเอาลักษณะที่เกี่ยวกับทางประชากร เศรษฐกิจ สังคม รวมทั้งปัจจัยอื่น ๆ ที่คิดว่ามีอิทธิพลต่อภาวะเจริญพันธุ์นำมาใช้ในการศึกษาด้วย ข้อมูลที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ใช้ข้อมูลปฐมภูมิจากการวิจัยของโครงการวิจัยลักษณะทางเศรษฐกิจของหมู่บ้านประมงซึ่งดำเนินการโดยสถาบันประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ในระหว่างเดือนพฤษภาคม – มิถุนายน พ.ศ. 2521 ครัวเรือนที่เป็นตัวอย่างมีทั้งสิ้น 638 ครัวเรือนจากสามจังหวัด คือ จังหวัดระยอง จังหวัดเพชรบุรี และจังหวัดพังงา

ผลการศึกษาปรากฏว่า อายุแรกสมรสมีความสัมพันธ์กับภาวะเจริญพันธุ์ โดยที่จำนวนบุตรเกิดรอดจะลดลงตามการเพิ่มขึ้นของอายุแรกสมรส สตรีซึ่งมีระยะเวลาสมรสยาวนานกว่าจะมีจำนวนบุตรเกิดรอดโดยเฉลี่ยสูงกว่า และการพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างการตายของทารกกับภาวะเจริญพันธุ์ พบว่าการลดอัตราการตายของทารกมีผลทำให้ภาวะเจริญพันธุ์ลดลง สำหรับปัจจัยด้านสังคมพบว่า คู่สมรสที่ไม่รู้หนังสือจะมีจำนวนบุตรเกิดรอดสูงกว่าคู่สมรสที่มีการศึกษาระดับประถม ความสัมพันธ์ในครอบครัวที่ไม่มีแบบแผนที่แน่นอน ส่วนความสัมพันธ์ของศาสนากับภาวะเจริญพันธุ์ พบว่าสตรีที่มีสามีนับถือศาสนาพุทธมีจำนวนบุตรเกิดรอดโดยเฉลี่ยสูงกว่าสตรีที่สามีนับถือศาสนาอิสลาม แต่เมื่อพิจารณาตามหมวดอายุพบว่า ค่าที่ได้ไม่ต่างกันนัก ด้านเศรษฐกิจ พบว่า สตรีที่สามีมีอาชีพเกี่ยวกับประมง การเกษตรจะมีจำนวนบุตรเกิดรอดโดยเฉลี่ยสูงกว่าสตรีที่สามีมีอาชีพบริหาร สตรีที่ทำงานมีจำนวนบุตรเกิดรอดโดยเฉลี่ยไม่แตกต่างจากสตรีที่ไม่ได้ทำงาน การพิจารณาแยกตามอาชีพของงานพบว่า สตรีที่มีอาชีพเกี่ยวกับการประมง เกี่ยวกับการเกษตรมีภาวะเจริญพันธุ์สูงกว่าสตรีที่ไม่ได้ทำงาน สตรีที่มีอาชีพค้าขายสูงกว่าสตรีที่มีอาชีพธุรกิจเกี่ยวกับประมง ด้านรายได้ของคู่สมรสคู่สมรสที่มีรายได้ต่ำ จะมีภาวะเจริญพันธุ์ ปัจจัยความรู้ ทัศนคติ และการวางแผนครอบครัวพบว่าผู้ที่เห็นด้วยกับการวางแผนครอบครัวจะมีจำนวนบุตรโดยเฉลี่ยต่ำกว่าผู้ที่ไม่เห็นด้วย