การตรวจสอบภาวะเจริญพันธ์ ความรู้ ทัศนคติ และปฏิบัติการเกี่ยวกับการวางแผนครอบครัวของชาวไทยมุสลิมในภาคใต้ ได้ทำการสำรวจในตำบล 2 แห่ง ของจังหวัดยะลา  คือตำบล บาโงยซิแน ในเขตอำเภอ ยะหา และตำบลบือมัง ในอำเภอรามัญ โดยทำการสัมภาษณ์สตรีรวม 502 คน และผู้ชาย 153 คน ประชากรส่วนใหญ่ในเขตที่ศึกษามีการศึกษาน้อย สถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคมอยู่ในระดับต่ำ อาชีพหลักได้แก่ การทำสวนยาง หรือรับจ้างเป็นคนงานในสวนยาง เท่าที่สำรวจพบว่า สตรีไทยมุสลิมมีอัตราการเจริญพันธ์ต่ำกว่าสตรีไทยพุทธที่อาศัยอยู่ในเขตชนบทหรือเขตชานเมือง สตรีไทยมุสลิมในพื้นที่ส่วนใหญ่จะเห็นด้วยกับการวางแผนครอบครัว แต่สตรีเหล่านี้ต้องการมีบุตรจำนวนพอๆ กัน หรือมากกว่าจำนวนบุตรที่สตรีไทยพุทธปรารถนาจะมี มีสตรีเพียงคนเดียวจาก 502 คน ที่กำลังใช้วิธีคุมกำเนิดอยู่ การที่อัตราเจริญพันธ์ในชุมชนเหล่านี้ต่ำเป็นสิ่งที่น่าประหลาดมาก ทั้งนี้เมื่อพิจารณาถึงความปรารถนาที่จะมีครอบครัวใหญ่และการไม่มีการใช้วิธีคุมกำเนิดอย่างที่ได้สำรวจพบ

จากคำตอบที่ได้รับจากผู้ให้สัมภาษณ์ชาย ส่วนมากมีความคิดเห็นคล้ายกับผู้ในสัมภาษณ์หญิง ยกเว้นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับข้อห้ามทางศาสนา ผู้ชายที่คิดว่าศาสนาอิสลามมีข้อห้ามใช้เครื่องมือคุมกำเนิดมีอัตราส่วนร้อยละที่สูงกว่าผู้หญิงมาก

เมื่อพิจารณาถึงความรู้เกี่ยวกับเครื่องมือคุมกำเนิด ผู้ให้สัมภาษณ์ทั้งชายและหญิงไม่มีความรู้เกี่ยวกับวิธีการคุมกำเนิดสมัยใหม่ อย่างไรก็ตาม เมื่อได้อธิบายวิธีการเหล่านี้ให้ฟัง ผู้ให้สัมภาษณ์ทั้งชายและหญิงแสดงความสนใจอย่างมากที่สุดต่อเม็ดยาคุมกำเนิด (บุษบง ชัยเจริญวัฒนา, 2531, p. 36)