การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมอนามัยแม่และเด็กและความสัมพันธ์ด้านเศรษฐกิจและสังคมวัฒนธรรมบางประการกับพฤติกรรมอนามัยแม่และเด็กของมารดาไทยมุสลิมในเขตอำเภอกาบัง โดยใช้แนวทางการศึกษาเชิงคุณภาพ ซึ่งอาศัยวิธีการสัมภาษณ์เจาะลึกเป็นหลักโดยมีผู้ให้ข้อมูลที่สำคัญ 16 คน

ผลการศึกษาที่สำคัญพบว่ามารดาส่วนใหญ่แต่งงานตั้งแต่อายุน้อย จบการศึกษาระดับประถมศึกษา มีรายได้ของครอบครัวต่ำทำให้มีโอกาสรับรู้ข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการส่งเสริมสุขภาพต่ำ และมีพฤติกรรมเกี่ยวกับการอนามัยแม่และเด็กที่ไม่เหมาะสม เกี่ยวกับพฤติกรรมอนามัยแม่และเด็กพบว่า ในระยะตั้งครรภ์มารดาทุกคนมาฝากครรภ์กับเจ้าหน้าที่สาธารณสุขในการตั้งครรภ์สุดท้ายที่ผ่านมาก เพราะเงื่อนไขของทางราชการในการออกใบสูติบัตรให้ ขณะเดียวกันก็ยังฝากครรภ์กับโต๊ะบีแดพร้อมกั้นไปด้วย แต่ในระยะคลอดพบว่ายังมีอัตราการคลอดที่บ้านกับโต๊ะบีแดสูง ยังคงมีการอยู่ไฟหลังคลอดและงดกินอาหารแสลงในระยะหลังคลอดโดยเลือกกินเฉพาะอาหารแห้งๆ ประเภทปิ้งหรือย่าง

สำหรับพฤติกรรมการดูแลทารกแรกเกิดพบว่ายังคงมีการใช้แป้งฝุ่นผสมน้ำมะนาวทาสะดือเด็กอยู่ มีการให้อาหารเสริมที่ไม่เหมาะสม แต่ยังนิยมเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ มารดาที่ศึกษายังคงมีความเชื่อเรื่องการอยู่ไฟและการงดอาหารแสลงในระยะหลังคลอด ซึ่งเป็นผลเสียต่อภาวะโภชนาการของแม่และทารก