มีงานศึกษาจำนวนหนึ่งที่พยายามค้นหารากเหง้าดั้งเดิมของการคลุมผ้าของผู้หญิงมุสลิม โดยมีการศึกษาร่องรอยพัฒนาการของกลุ่มชนในอารยธรรมที่แตกต่างกัน ทั้งในอารยธรรมเมดิเตอร์เรเนียน และอารยธรรมเมโสโปเตเมีย การศึกษาต่างๆ เหล่านั้น บ่งชี้ว่าการคลุมหน้านั้นมีมาตั้งแต่โบราณยาวนานก่อนจะเกิดวัฒนธรรมอิสลามและวัฒนธรรมคริสเตียน ถึงแม้ว่าในการรับรู้ของคนทั่วไป การคลุมหน้าจะมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงอาหรับมาอย่างยาวนานก็ตาม แต่ก็มีหลักฐานซึ่งแสดงให้เห็นว่าการคลุมหน้านั้นมีอยู่นานแล้วในวัฒนธรรมที่ไม่ใช่อาหรับ หลักฐานดังกล่าวแสดงให้เห็นว่าการคลุมในสังคมดั้งเดิมนั้นเกี่ยวพันกับพวกทาส ระบบการลงโทษผู้กระทำผิดใน 3 ศาสนาที่นับถือพระเจ้าองค์เดียวกัน ซึ่งพัฒนาขึ้นในทะเลทรายอาราเบีย นอกจากนี้ก็มีการกล่าวอ้างว่ามีหลักฐานการคลุมไปไกลถึงตำนานเรื่องอดัมและอีฟ (ทั้ง 3 ศาสนา เชื่อว่าอีฟเป็นต้นเหตุให้เกิดความชั่วของอดัมและเป็นมูลเหตุของบาปต่างๆ) ภายใต้ความเชื่อนี้การคลุมหน้าจึงมีความเกี่ยวข้องกับความจำเป็นที่ต้องปกปิดธรรมชาติที่ชั่วร้ายและร่างกายที่น่าอับอาย

อย่างไรก็ดี เป็นที่เข้าใจว่าการคลุมของผู้หญิงมุสลิมทุกวันนี้เป็นไปตามบัญญัติในพระคัมภีร์อัลกุรอ่าน “ซูเราะฮฺที่ 24 อันนูร ญซอฺ ที่ 18: 31 ที่กล่าวว่า “และจงกล่าวเถิด (มุฮัมมัด) แก่บรรดามุอฺมินะฮฺ ให้พวกเธอลดสายตามของพวกเธอต่ำลงและให้พวกเธอรักษาทวารของพวกเธอ และอย่างเปิดเผยเครื่องประดับของพวกเธอ เว้นแต่ส่งที่พึงเปิดเผยได้และให้เธอปิดด้วยผ้าคลุมศรีษะของเธอลงมาถึงหน้าอกของเธอ