สถานภาพการทำงานของสตรีในภาคใต้ ส่วนใหญ่จะต้องรับภาระของครอบครัวและต้องทำงานนอกบ้าน ซึ่งแบ่งเป็น สตรีที่ได้รับการศึกษาปานกลางและค่อนข้างสูง มักมีอาชีพรับราชการ รัฐวิสาหกิจ และบริษัท หรือประกอบอาชีพส่วนตัวด้านวิชาชีพ เช่น เสริมสวย ตัดเย็บเสื้อผ้า  สตรีที่ได้รับการศึกษาน้อยจะประกอบน้อยจะประกอบอาชีพทำสวน ลูกจ้าง และรับจ้างในงานอุตสาหกรรม

เนื่องจากสภาพการทำงานส่วนใหญ่เป็นงานบ้านและงานเกษตรกรรม ลักษณะงานจึงขึ้นกับสภาวะแวดล้อมทางภูมิศาสตร์ หาความแน่นอนและความมั่นคงไม่ได้ ยกเว้นพวกที่ได้รับการศึกษา

ฉะนั้น เมื่อใดที่เป็นที่อุดมสมบูรณ์ ทำรายได้แก่ผู้ประกอบการสูง ประชากรในภาคใต้จะอพยพย้ายถิ่นละทิ้งอาชีพเดิมไปประกอบอาชีพใหม่ที่ทำรายได้ดีกว่า และในจำนวนนี้ประมาณร้อยละ 30 จะเป็นสตรี จึงกล่าวได้ว่า การประกอบอาชีพของสตรีภาคใต้จึงไม่ค่อยมั่นคงนัก (บุษบง ชัยเจริญวัฒนา, 2531, หน้า 66)