เป็นงานวิจัยจาก มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนคร การวิจัยเชิงทดลองนี้ เพื่อศึกษาผลการใช้เทคนิคการสร้างสัญญาณพลังแบบองค์รวมต่อภาวะบาดแผลทางจิตใจและความเศร้าโศกของสตรีผู้สูญเสียจากสถานการณ์ความไม่สงบในพื้นที่จังหวัดชายแดนใต้โดยกำหนดเกณฑ์คัดเลือกและสุ่มกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 44 คนแบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 22 คนและกลุ่มควบคุม 22 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำหนึ่งตัวแปรระหว่างกลุ่มและหนึ่งตัวแปรภายในกลุ่มและการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย พบว่า มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างวิธีการทดลองและระยะเวลาการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .01) ระดับภาวะบาดแผลทางจิตใจในกลุ่มทดลองทั้งระยะหลังการทดลองและระยะติดตามผลไม่แตกต่างกับกลุ่มควบคุม แต่มีระดับความเศร้าโศกจากการสูญเสียในระยะหลังการทดลองต่ำกว่ากลุ่มควบคุม (p < .05) และระยะติดตามผลต่ำกว่ากลุ่มควบคุม (p < .01) ส่วนระดับภาวะบาดแผลทางจิตใจและระดับความเศร้าโศกทั้งในระยะหลังการทดลองและระยะติดตามผลการทดลองต่ำกว่าระยะก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .01) โดยในกลุ่มทดลองพบว่า ระดับบาดแผลทางจิตใจลดลงร้อยละ 68 ส่วนระดับความเศร้าโศกจากการสูญเสียลดลงร้อยละ 66 จึงสรุปได้ว่า ผลการใช้เทคนิคการสร้างสัญญาณพลังแบบองค์รวม สามารถลดภาวะบาดแผลทางใจและความเศร้าโศกจากการสูญเสียได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยมีลักษณะเด่นคือ ใช้เวลาน้อย ได้ผลดี ไม่ต้องพูดย้ำถึงบาดแผลทางจิตใจ แต่มีข้อจำกัดทางภาษาและวัฒนธรรมบางประการและหากขาดความร่วมมือ การเชื่อมโยงทางความคิดและจินตนาการก็จะได้ผลน้อยลง (วัฒนะ พรหมเพชร, ศุภวรรณ พึ่งรัสมี, ปิยะธิดา ศิลป์วุฒินนท์, และ เยาวนาถ สุวลักษณ์, 2558)
