การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ  1) ศึกษาสุขภาพจิตของผู้ประกอบการอาชีพโสเภณีในเขตอำเภอ สุไหงโก – ลก จังหวัดนราธิวาส 2) เปรียบเทียบสุขภาพจิตของผู้ประกอบอาชีพโสเภณีที่แตกต่างกันตามอายุ ระดับการศึกษา สถานภาพการสมรสระยะเวลาการประกอบอาชีพ และรายได้ กลุ่มตัวอย่างที่ศึกษาเป็นผู้ประกอบอาชีพโสเภณีในเขตอำเภอสุไหงโก – ลก จังหวัดนราธิวาส จำนวน 120 คน จากประชากร 757 คนเครื่องมือใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือแบบสอบถามเกี่ยวกับสถานภาพทั่วไปและแบบทดสอบสุขภาพจิต SCL- 90 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าคะแนนเฉลี่ยและเยี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมุติฐานโดยการใช้สถิติ t-test ผลการวิจัยพบว่า  1) ผู้ประกอบอาชีพโสเภณีมีสุขภาพจิตในด้านแต่ละด้านและโดยรวมอยู่ในระดับปกติ  2) ผู้ประกอบอาชีพโสเภณีที่มีอายุระหว่าง 17-27 ปี และ 28 ปีขึ้นไป มีสุขภาพจิตแต่ละด้านโดยรวมไม่แตกต่างกัน 3) ผู้ประกอบอาชีพโสเภณีที่มีการศึกษาระดับประถมศึกษาและรับมัธยมศึกษามีสุขภาพจิตแต่ละด้านโดยรวมไม่แตกต่างกัน 4) ผู้ประกอบอาชีพโสเภณีที่มีสถานภาพโสดและผ่าการมีคู่ มีสุขภาพจิตแต่ละด้านโดยรวมไม่แตกต่างกัน  5) ผู้ประกอบอาชีพโสเภณีที่มีระยะเวลาประกอบอาชีพน้อยกว่า 3 ปีและมากกว่า 3 ปีขึ้นไป มีสุขภาพจิตแต่ละด้านโดยรวมไม่แตกต่างกัน 6) ผู้ประกอบอาชีพโสเภณีที่มีรายได้ไม่แน่นอน – 5,000 บาท /เดือน และราได้ 5,001 บาทขึ้นไป/เดือน มีสุขภาพจิตแตกต่างกันในด้านความรู้สึกผิดปกติของร่างกายการย้ำคิดย้ำทำความวิตกกังวลและความรู้สึกไม่เป็นมิตรแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติทีระดับ.05